Irakurle maiteak, sentitzen dut baina gaur ere bai obretaz hitz eginen dizuegu. Egia esan, besteak beste, hori da momentu honetan arazo gehien pausatzen diguna.
Obrak edonon daude dakizuen bezala, eta horregaitik jendea ezin da bere artean komunikatu eta unibertsitate batek izan beharko lukeen bizia desagertzen da. Jendeak ez du unibertsitatean gehiago egon nahi eta egoten bada ere, beraien klase eta fakultateko ikasleekin egoteko da.
Leioara iritsi bezain laister, etxera joateko gogoarekin gaude. Hotza egiten du, klasera jaon behar zara irakasleen txapa entzutera... eta okerrena unibertsitatean dagoen masakrea ikustera! Morala baxu-baxu daukagu hori ikusterakaon.
Nork pentsatuko luke unibertsitatera iristerakoan horrelakoa izango zenik? Normalean ez duzu inoiz aurkitzen gauza bat imajinatzen duzun bezalakoa, baina gure unibertsitatean dugunak, ez du hitzik. Amets gaiztoa da.
Hori dela eta, hortan utziko dugu gure obren zazpigarren atala.
Espero dugu, oraindik kexa gehiago jasoko ditugula, eta zuei helaraziko dizkizuegu.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario