Ilara amaiezinak

Goizeko 08:50ak dira, autobuseko zurrunbilotik irten eta klaseruntz noa. Gaurkoan inoiz baino gehiago kostatu zait ohetik jaikitzea baina alferkeriari aurre egin eta klaserako bidea hartu dut. Autobusean nindoala, klasera sartu aurretik kafetxo bat hartuko dudala erabaki dut. Normalean harreta mantentzea kostatzen bazait, erdi lo nagoela lortu ezingo dudan helburua da.

Hotza sentitu dut autobusetik irtetean, berehala barneratu naiz fakultateko berotasunean eta hortxe somatu dut kafe usaina, kafe beroaren usaina. Ez dut makina ikustea lortzen ordea, sekulako jende ilara baino ezin dut ikusi begien aurrean. Ni bezain lokartuta daude guztiak. Fakultatean makina bakarra dago, gutxiegi hainbeste ikasleren kafe nahia asetzeko.

Une batez zalantzak izan ditut, ilaran gelditu edo etsi eta klasera igo. Azkenean geratzea erabaki dut, egun luzea datorkit aurretik eta honi aurre egiteko kafea behar dut. Minutuak luzeak egin zaizkit baina azkenean iritsi da nire txanda. Txanponak sartu ditut eta ebakia jartzen duen botoiari eman diot. "Imposible servir la bebida seleccionada", hori izan da makinaren erantzuna.

Ez dago kaferik eta iritsi naizen bezala joan behar izan nahiz klasera; berandu, lo eta umore txarrez. Erabakia hartua dago: bihar etxean hartuko dut kafea.